Φαντασία
μύθος πραγματικότητα.
Ακούσματα
σκέψεις λόγια πότε πιστευτά πότε απίστευτα. Πολλές φορές η ζωή μοιάζει με
παραμύθι και άλλες τα παραμύθια θαρρείς μπαίνουν μέσα στη ζωή. Ποιο είναι άραγε
το όριο μέχρι πού μπορεί η έμπνευση να φτάσει; Είναι θεμιτό και ηθικό να αφήνει
κάποιος τη φαντασία του να περνά τα όρια της λογικής;
Στην αντίπερα όχθη πάλι είναι ηθικό και θεμιτό να χαλιναγωγείς τη φαντασία και
να της βάζεις κανόνες με μόνη
δικαιολογία το αδύνατο το μη υπαρκτό το παραμύθι το ψεύτικο; Έχει άραγε ανάγκη
η ψυχή να βγει έξω από το σύμπαν της λογικής και να γαληνέψει σ έναν κόσμο
ουτοπικό έναν κόσμο μυθοπλασίας που δεν κρατάει δεσμούς με το φαινομενικά
πραγματικό; Πιστεύω πώς καμιά φορά το παιδί που όλοι κουβαλάμε μέσα μας έχει
ανάγκη το παραμύθι . Έχει ανάγκη να ταξιδέψει πέρα από τον ορίζοντα και να
φανταστεί μακρινούς κόσμους να γίνει ένα μαζί τους και όταν επιστρέψει στην
πραγματικότητα να νιώσει πώς για λίγο αισθάνθηκε ελεύθερο.
Αυτό το βιβλίο γεννήθηκε από το ξεχασμένο παιδί της έμπνευσης που η ζωή του
καθενός μας έχει φυλακίσει βαθιά μέσα μας. Ένα παραμύθι ένα φανταστικό ταξίδι
χωρίς μεγάλους ήρωες και τρομερούς δράκους.
Μια πινελιά παραμυθιού σ’ έναν κόσμο που στενάζει στον ζυγό του δήθεν
ρεαλισμού.
Μια παιδική ανάσα μέσα στο γερασμένο σώμα
της
πεζής ζωής.