Το μπλε ζιρκόνιο μυθιστόρημα φαντασίας

Έβαλε το χέρι στην καρδιά και μετά στα χείλη άπλωσε το χέρι της και ψέλλισε.
«Καλό ταξίδι καλέ μου, να προσέχεις».
Ένα μεγάλο σύννεφο έκρυψε τον Φαιών και ένα αεράκι φύσηξε τα μαλλιά της καθώς ακίνητη κοιτούσε μακριά.
Μια μικρή σταγόνα ανέτειλε από την άκρη των ματιών της και με τη βοήθεια του αέρα χόρευε στο πρόσωπό της. Μετά το μικρό ταξίδι της ήρθε και κρύφτηκε στα χείλη της. Ένιωσε την πίκρα από το δάκρυ της και έσφιξε τα χείλη της για να μην τη νικήσει ο λυγμός.
Σαν επίλογος έμοιαζε η ώρα, για εκείνη ήταν σαν ένα τέλος, ο φόβος για τον Σηνάγ δεν την άφηνε να δει τη στιγμή σαν αρχή. Αντίθετα μ’ εκείνον που όσα όλη του η ζωή ονειρεύτηκε άρχιζαν να παίρνουν ζωή.